Suskun sokaklarda sürüklenir
serseri sözcükler…
Her biri bir yarımdan düşme,
bir dudaktan eksik kalmış cümleler.

Rüzgarla savrulur eski bir anı gibi,
kaldırımlarda ezilir harf harf.
Ne başı belli,
ne sonu;
bir haykırışın yankısı sadece.

Terk edilmiş bir mektubun satırlarıyız,
adresi silinmiş zamanlarda.
Kimseye varmayan anlamlar taşıyoruz,
içimiz boşaltılmış
kutsal bir sessizlikle.

Sözcükler var,
konuşmaktan çok kaçmak için.
Sözcükler var,
yalnızca gözyaşıyla anlaşılır.
Ve biz,
her gece bu sokaklarda
bir ağıt gibi yürüyoruz.

Bir aşkın küllerinden
bir devrimin suskunluğuna
düşen harfleriz belki.
Yüzümüzde zamansız bir yara izi,
dilimizde hep yarım kalan bir şiir.

Kim anlar şimdi bizi?
Bu soğuk duvarlar mı,
kapanmış kapılar mı?
Yoksa
bir şairin cebinde unutulmuş
ıslak bir kâğıt mı?

Suskun sokaklarda sürüklenir
serseri sözcükler…
Ve bir gün,
bir tanesi ayağa kalkar belki,
bağırır gökyüzüne!
21.04.2023-Fethi Akın