Ömür törpümmüşsün bilemedim ben,
Her gün bir parçamı kopardın aldın.
Cilve yaptın herkes koştu peşinden,
Ne bana ne başkasına yar oldun.

Bazen güldün bazen da işmar ettin,
Her kim uzandıysa kolundan attın,
Ne doymaz karnın var herkesi yuttun,
Gül zannedip sarılana har oldun.

Her göreni aşık ettin kendine,
Akıl sır ermiyor senin fendine,
Dolanır durursun kendi kendine,
Herkesi doğrayan bir hızar oldun.

Biliyoruz vefasız olduğunu,
Çoklarının uğruna öldüğünü,
Senin ise ölene güldüğünü,
Nice masum yüreklerde kor oldun.

Kimse kıskanmıyor seni kimseden,
Herkes ister ona düşen hisseden,
Senin biraz sevdiğini hisseden,
Ona tığı teber bir mezar oldun.

Senden de usandım bu sevginden de,
Yerginden de bezdim o övgünden de,
Bîzar oldum yalancı öykünden de,
Söyler misin sen kimlere yar oldun.

Mehmet Çiftci