5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1494
Okunma

İnsanlar tatlı bir telaş evlerini gidiyor
Ellerinde mandalina portakal
Ayaklarının altında yapraklar uçuşuyor
Gözlerinde ait olmanın verdiği huzur
Güneşin son ışıkları dans ederken ağaçlarla
İnce bir hüzün bulup yolunu sokuluyor yüreğime
Yolunu kaybetmiş bir çocuk oluyorum ben
Son bahar akşamlarında sen
Kim bilir nerelerde yaşamını sürdürürken