Gözlerin Levn-i Kamer

Süzülür bir nur gibi, hâletin tâ ezelden,
Nazın incitirken hep, amelin nurdur bize.
Gülüşün kevser-i aşk, okunur her güzelden,
Ağlayan bakışlarla, gözlerin ardır bize.

Bir aşkın sâyesinde, gül açar bâğ-ı dilâ,
Yâr dedikçe nâr olur, düşer hep cân-ı belâ.
Ne revâdır bu hicrân, ne celîstir her kulâ,
Sensiz ömür mecrâsız, seherler yardır bize.

Ruy-ı dilber Şems gibi, şarkı olur sabâda,
Baktığın her yâdigâr, ismin olur duâda,
Varlığınla şen olur, aşkın bütün ibâda.
Bakışın nâr olsa da, gülüşün nurdur bize.

Zülfünün gölgesinde, mest olur her dem nazar,
Adım adım arzular, izinde her gonca zâr.
Bir tebessüm edince, silinir gamdan izâr,
Bu vuslatın nîmeti, hep lalezârdır bize.

Sînenin çırpınışı, nağme-i hüsrevdir hep,
Gözlerin mihrap gibi, bakışın teşriftir hep,
Gamzeler lü’lü gibi, gözünde motiftir hep,
Aşkla dolu sevdanın, kelâmı sırdır bize.

Hayâlde sâdır olur, levh-i kader çizgisi,
Yârinle yürür zaman, yoktur onun dengesi.
Aşkına Mecnun olur, Leylâların çilesi,
Sensiz ömrün rü’yeti, her zaman kordur bize.

...andelip...