Geceyi kanatıyorum tırnaklarımla
Karanlık, bir tabut gibi çöker omuzlarıma
Fatiha’ m okunur gür bir sesle
Gece demiştim dostlarım
Bir yıldız daha kayar
Dilekler, kristal bir küredir
Bu sayılmaz diyorum!
İnancımı göğe kuşadım
Fakat kötü değilim
Biraz korkak,biraz yorgunum


Akşamları Charlie Chaplin izlerim
Akşamları,mor ve gülençtir yanaklarım
Şizofrenik yeteneklerim var
Saksılarım yeşerir benliklerimde
Bahar ,biraz trajedi biraz ergen
Siz hiç Hamlet oynamadınız mı?


Annemin, kronik tedirgenliklerini soludum
Bir mavzer gibi patlar göğsümde
Annemle hesaplaşmam,çocukluğum ürkek kalır
Freud haklı mıydı baba?
Her Tanrı biraz baba gibidir..
Kopardınız ,bayram sabahlarımı bir çicek gibi
Mektuplarımı ısrarla bekleten bir baba
Umudu dalında çürüten Tanrı
Bir gök bıraktınız, güneşsiz


Dramdır yaşamı mayalayan
Herkes, kendi manifestosunun celladıdır
Yüzümüz bozulan bir çiçektir
Güller devşirsek,fazla mı olur
Hüznümüzü beslesek serçe yuvalarında
Bir çocuk gökyüzünü neden sever ki
Neden hep maviyi çizer
Küflenmiş okul sıralarında
Keder sarmışsa dört yanımızı, kızgın kemik külleriyle
Acı,bir silah gibi göğsümüzde saklanmalı