Gecenin Kalbine Vurulan Nur
Gecedir…
Ve her şey susar.
Karanlık, bir örtü gibi serilir zamanın üstüne.
Ama bilen bilir:
Hakikat, en çok
gecenin kalbine çakılır.

Sükûtun içinde bir ses yankılanır:
“Rabbinin adıyla oku!”
Ve o ses,
bir çağ başlatır
gözyaşlarından inşa edilmiş
bir dirilişle…

Ay, bir kılıç gibi keser zulmü;
yıldızlar,
ümmetin dağılmış çocuklarını toplar.
Ve bir nur iner
Hira’dan Kudüs’e,
Mekke’den Gazze’ye,
bir sancı gibi,
bir yemin gibi.

Artık bilinir ki:
Karanlık, yokluk değildir.
Bekleyiştir.
Ve bekleyişin ta kendisi
bir ibadettir eğer sabredersen…

Ey ümmetin yorgun neferi,
Ey gözleri mazlumlara dönük kalp,
Kaldır başını!
Zira gece,
ancak nura gebe olduğu için bu kadar suskundur.

Ve bil ki:
En güzel dualar,
karanlıkta çakılan o nurla başlar.
Ve gecenin kalbine çakılan her nur,
bir ümmeti uyandırır.