Taşlar sektiriyor
Gönlündeki hüzün denizinde
Keder halkaları oluşuyor
Düşünüyor inandıklarını
Körü körüne kandıklarını
Acı bir gülümseme beliriyor dudağında
Sol yanında bir yerler acıyor
Yara aldığı anları düşünüyor
Birde düşlerini
Geriliyor yüz hatları
Kendi kendine kızıyor
Aptal diye haykırıyor
Bir anda takati kesiliyor
Olduğu yere yığılıyor
Mırıldanıyor sessizce
Aptal, aptal, aptal
Ve kadın ağlamıyor
Ağlayamıyor

Nasılda inandırmıştı kendini
Mutluluğun var olduğuna
Nasılda kaptırmıştı hayallerini
Sahte aşkın büyüsüne
Yüreğindeki kora
Önce cebinde biriktirdiği umutlarını attı
Sonra da anılardaki fotoğraflarını
Ve bütün hayallerini
Ateş benliğini sarıyor
Ama yüreği üşüyor
Buz kesmiş bir hatıranın
Öldürücü ayazında
Can çekişiyor duyguları
En küçük bir caba göstermiyor
Tekrar hayata döndürmeye
Ve kadın ağlamıyor
Ağlayamıyor

Ve düştü kadın
Düşlerinden düştü

Zehra ATASOY