OLMADIĞIN DÜNYA

Bırakıp gittiğin o günden beri,
Her akşam yolunu gözledim anne.
Öteye gidenler, gelmiyor geri,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

Dediler validen Hakk’a yürüdü,
Bağrımı tarifsiz elem bürüdü,
Ruhumu besleyen nehir kurudu,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

Azrail kapını çaldığı anda,
Mevlâmız yanına aldığı anda,
Ellerim böğrümde kaldığı anda,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

İpeksi sesinle, evladım derdin,
Gönlüme gönlünle hitap ederdin,
Allah’ın lütfuyla, rahmete erdin,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

Gelipte oğluna seslensen yine,
Dizinde yatarken hislensen yine,
Yürürken koluma yaslansan yine,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

Virâne yüreğim, öyle bir han ki,
Bir yandan bir yana, hercümerc sanki,
Ortada kimsesiz kaldım inan ki,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

Olmadığın âlem, benim neyime,
Acının her rengi doldu meyime,
Sanki kıran girdi, gönül köyüme,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

Kırıldı diktiğin fidanın dalı,
Yerlere döküldü, kovanın balı,
Göğsümü yırtıyor, dert denen çalı,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

Perişan hâlime, tabip neylesin?
Sen sağ ol diyene, dil ne söylesin?
Mevla’mız ruhuna rahmet eylesin,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

Hayalimizdesin, anımızdasın,
Yüreğimizdesin, kanımızdasın,
Öteye gitsen de, yanımızdasın,
Bilsen seni ne çok, özledim anne!

YAŞAR ÖZKAN
23.04.2025
Safranbolu