Verilmişti müjdesi, bu zamanda ki çağın,
Yıllardır beklemekten, harâb oldu gönlümüz.
Çiçekli bahçelerde, salkım salkımdı bağın,
Her zaman izlemekten, turâb oldu gönlümüz.

Zaman hızla akarken, bilinmiyor vakitler,
Mühürlenmiş kalplerde, açılmıyor kilitler,
Sahte sevda uğruna, kaybedilen ümitler,
Issız çöle serpilen, serâp oldu gönlümüz.

Hasretinden kuruyup, çorak oldu vâdiler,
Her sokakta gördüğün, hüküm veren kadılar,
Geleceği müjdeler, konuşan münâdiler,
Hasretin destânına, kitâb oldu gönlümüz.

Feryâd-ı figânımız, arşa çıkmış, bu ne hâl?
Duygular alabora, düzelmesi çok muhâl,
İnsanlığın namusu, iffetidir pây-i mâl,
Mazluma ağlamaktan, bitâb oldu gönlümüz.

İnsanların ardından, küfredecek değilim,
Secde edip yalvarıp, duaya kalkar elim,
Gelmez isen sen bana, lâl olurdu hep dilim.
Her zaman ızdıraptan, azâb oldu gönlümüz.

Yetmez mi bu zulümler, yetmez midir bunca kin?
Yok mu yalan dünyada, bir teselli bir teskin?
Zulümlerle inleyen, yetimler vardır miskin,
Keder dolu dünyaya, cevâp oldu gönlümüz.

...andelip...