0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
137
Okunma
O gün dü, biliyorum, ayrılığın ilk nefesi,
Sessizce sızmıştı kalbime, bir gölge gibi.
Ne bir fırtına koptu, ne bir söz döküldü,
Sadece bakışlarda dondu o anın dehşeti.
O gün dü, anlıyorum, bir devrin kapanışı,
Bir umudun sönüşü, bir sevdanın yarım kalışı.
Hala sürer içimde o sessiz vedanın yankısı,
Bir hüzün şarkısıdır şimdi çalan.
O gün dü, hissediyorum, yokluğunun acısını,
Bir boşluk ki zamanla dolmayan, dinmeyen bir sızı.
Her geçen gün biraz daha aşina oldum olası,
Adını duyar gibiyim rüzgarlarda senin.
O gün dü, biliyorum, artık çok uzaklarda,
Ama kalbimde saklı o an, ilk ayrılık yarasıyla.
Belki bir gün diner bu dinmeyen özlem hala.
Ama o günün izi silinmez asla, kalbimde bir elem.
