Hakk’ın doksan dokuz ismi dillerde,
İslam’a sevgisi pınar Mevlâna.
Muhammed Mustafa’m açar güllerde ,
Her dem salavatla anar Mevlâna .

Kur’ an’ı ezbere ederken eda,
Allah kelamından duyulur seda.
Gönüllere derman, ruhlara gıda ...
Barışa vefası çınar Mevlâna .

Allah’a, Resûl’e gönlünü verdi,
Mutasavvıf, sufi dersini gördü,
Alim, edip ,şair kemale erdi ...
Sırların balına banar Mevlâna.

Besmele çekerek geçer eşiği,
Kalpte iman, gönlü Mevla aşığı,
Nurlu beden, akıl ruhun ışığı...
Sözü süzer, özü yanar Mevlâna.

Halka umut sunmak engin dehası,
Sabırla sevince çevirdi yası,
Sevginin kaynağı, aşkların hası ;
Sevenin kalbine konar Mevlâna.

Mutluluk evinde aşk bir perdedir,
Müjdenin hoşluğu bin bir sırdadır,
Sıcaklık nârdadır, sevgi nurdadır.
Çilede nefsini sınar Mevlâna.

Sevgidir imanın temeli, özü .
Yanan yürekte aşk , söyletir sözü .
Ruh bedende esir , yaşlıdır gözü.
Hiçlik makamına iner Mevlâna.

"Kim olursan ol, gel" katıl bizlere.
Hoşgörü tevazu dolar özlere.
"Allah" de, tebessüm gelsin yüzlere.
Damladan deryaya döner Mevlâna.

Darlığın çaresi şükürle sabır,
Gururun peşinden aklı yer kibir,
Bedeni eyledi sırlara kabir.
Azimle nefsini yener Mevlâna.

Sabırla, tevekkül kederi eler;
Seher yeli eser, temizler siler ;
Tebessüm bizlere mutluluk diler;
Cihana huzuru sunar Mevlâna.

Tefekküre aşık olmuşsa gurur,
Aşkın hasretinden eriyip durur.
Edep, akla yoldaş ; denetler, korur.
Özlemi vuslatla diner Mevlâna.

Can bedende esir , hay bilmecesi,
Allah’a kavuşma düğün gecesi.
Ebedi hayatın cümle hecesi,
Kevser ırmağından kanar Mevlana