Yeniden değerlendir
Yeniden şekillendir

Gördük, geçirdik en güzel yılları. Yaşadık, yandık, piştik elhamdülillah.
Yeri geldi sustuk sebat ettik... Yeri geldi fırtına gibi estik, kırdık devirdik. Uslandık mı? Ders çıkardık mı? Hayatımıza, yaşantımıza, kimi, neyi almamız gerektiğine karar verebildik mi? Hayata bakış açımızı, misyonumuzu değiştirmenin vakti gelmedi mi?

Ne ara bu hale geldik. Saygı göstermeyi zayıflık.
Sevgi göstermeyi acizlik. Ukalâlığı özgüven.
Düşküne yardım etmeyi eziklik.
İyilik yapmayı saflık olarak kabul eder olduk.
Biraz yaşı ilerlemiş büyüklerin gereksizliğinden, fazlalığından bahseden densizler var hiç yüzleri kızarmadan!

Egonun tavan yaptığı, hümanistliği öldürecek kadar beslediğimiz narsistliğimiz.
En yakınına, bu gün dostum dediğinin yarın öldürecek kadar hırs ve hınçla dolu olanlar!
Bireyselleşmenin insani duygularından uzaklaştırdığı dostlukların aile içi bağlarını kopardığı bir toplum haline geldik.

İlkellikten, cahillikten bahsederken aslında tam da cahilce ilkelce yaşadığımızın örneklerini yaşıyoruz.
Her geçen gün artan kadın cinayetleri, kadına, çocuğa ve dahi dilsiz canlılara şiddet! Taciz! Tecavüz!
Bilim kurgu flimlerinde rastlanacak kadar ürkütücü bir o kadar üzücü!
Utanç veren, ne dini ne de hukuki kurallara uymayan hâl ve hareketler.

Sevgi öyle güçlü bir duygu ki insandaki en korkulu hisleri alıp götürüyor.
Biraz sevgiyi beslesek, manasına varsak.
Biraz öngörülü olsak, empati yapsak hayat biraz daha güzelleşmez mi?
Hayatı birbirimize kolaylaştırsak yaşam daha güzel olmaz mı?
Ne olur? trafikte 5 dakika eve geç varsak. Ne olur olur? itiş kakış yürümesek, azıcık kibar olsak.

İnsanız hataya, yanlışa meyilliyiz ve fakat bundan ders çıkarsak yaşam tarzı haline getirmesek bu yanlışları. Özür dilemeyi alışkanlık edinsek lâkin özür dilediğimiz hadiseyi tekrarlamasak mesela.

Ne oldu bize? Yediğimiz içtiğimizden mi?
Son zamanlarda yaşadıklarımız Covit
aşıların etkisi mi?
Batılaşma özentisi mi? İnançsızlık mı?
Yoksa cezai yaptırımların olmaması, ya da yeterli olmaması mı?
Yasa boşluğu mu? Her şeye rağmen yasanın, cezanın insanın kalbinde olması gerekir diye düşünüyorum.
Herkesin kalbinde bir duası var , kabul olmasını beklediği... Kabul olması dileğiyle!

Yeniden değerlendirme, yeniden şekillendirme vaktidir! Eşref-i mahlûkat, insani kâmil yolunda ilk adımı kendimizi eleştirip, düzeltmemizden geçer...

Umudumuzu kaybetmemek gerek...
Rüzgâr ne kadar kuvvetli eserse ağaç o kadar güçlenir. Her güzellikten sevinç kırıntısı kopartmayı öğrendim.

Radiye Solmaz DİRİ