0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
102
Okunma
Sus dediler, susturamadılar,
Taş duvarlara çarpıp döndü sözümüz.
Karanlığa mahkûm ettiler ama
Gözlerimizde hep bir sabah gölgesi süzüldü.
Kapatın dediler, Silivri’ye attılar,
Suçsuzluğu zindanla sınadılar.
Bir yoklukta fırsat arayanlar
Vicdanı betona gömdüler, fark etmediler.
Doğa nefes alamaz oldu,
Ağaçlar fısıldamaz, kuşlar dönmez oldu.
Betonun içinde boğulan bir halk,
Göğe bakıp hâlâ umut sorar oldu.
Ama bilsin zalim, bilsin susturucu,
Söz, dize olur, geçer en kalın zinciri.
İmamoğlu gibi doğan her isim,
Sabahı büyütür geceyi yırtar bir bir.
Bu daha başlangıç, diyordu bir zaman,
Şimdi yankılanır her sokakta o an.
Susmayız. Çünkü sustukça
Kaybederiz insanlığı, inancı, yarını.
Berlin . Nisan. 2025
Pevruzi Hasan
5.0
100% (2)
