0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
82
Okunma
Zaman geçer iz kalmaz sandım,
Oysa neden ben bir dile kandım.
Gülerken bir içime soram dedim,
Geçmişi unutmak nasıl zor imiş …
Saf çocuğun ardın sıra yürürüm,
O çınarın bedeninden saklandım.
Evim küçüldü sokak bana darıldı,
Hangi zaman bilmem ben dirildim.
Duvar saati tik tak yankısı verir,
Bir bakış, bir ses, bir veda gelir.
Zaman, alçak gönülünün kärıdır,
Ne aldıysa habersiz alıp götürdü.
Şimdi aynaya baktığında tanıdı,
Ama içimde o eski çocuk sorardı.
“Nereye geçti gitti yazın baharı,
Telaşsız kahkahın, o saf zamanı?
Gençliğim bulur babamın izini,
Giden bir dost verir bize haberi.
Yollarda düşüp kalkan bir şairi,
Kimi kimden sorarsan alır içeri.
Berlin. Nisan. 2025
Pevruzi Hasan
