Vefasız aşkın derdi, hep yerlere saçılır,
Hüzün dolu mısralar, hasrete döndü şimdi.
Kalp’de ki, bütün sırlar, perde perde açılır,
Düşlerim ağlamaklı, nusrete döndü şimdi.

Hiç bitmiyor nedendir? nefsimizin savaşı,
Çatlayan şu sabrımın, kalmadı hiç telaşı,
Rabbin huzurunda, yere koyduğum başı,
Öperken seccadeler, sirete döndü şimdi.

Gözlerim yaşla doldu, coştu şelâle gibi,
Akmayan damlaları, düştü bir lâle gibi,
Aşkla terennüm eden, Ay’da bir hâle gibi
Fani olan vücudum, surete döndü şimdi

Sözlerim bir edeple, savrulurken âleme,
Kâtibin âhı tuttu, yazan her bir kaleme,
Hikmetinle dönüşür bu sevinçler eleme
Sonsuz vuslat arzusu, gayrete döndü şimdi.

Dışım neş’e dolsa da, ruhum her an kan ağlar,
Her tebessüm içimde, hafakan olup çağlar,
Nefsimin zindanında, nahoş görünür bağlar,
Kafamdaki suretler, ibrete döndü şimdi.

Aşığın kadehinden, içince yudum yudum,
Harâp olmuştu sanki, toprakta kalan tohum,
Hikmet dolu sözlerle, kalbimden konuşurdum
Şiir yazan kalemim, hayrete döndü şimdi.

...andelip...