"Bir Ülke Yatıyor Küçük Tabutlarda" – Vicdanın Ayetleriyle Yazılmış Bir Haykırış isimli şiirinizi döne döne okudum. Şiirini yalnız kalemle değil yürekle yazılması gerektiğini öğreten bir kalemsiniz. Aşık Feymani üstadım şair aşık ve Ozan arasındaki farklı şöyle anlatır aşık Haktan aldığını halka verir Ozan halktan aldığını yine geri halka verir Şair ise yeryüzündeki tüm varlıklara ayna olur yani hayallerini halka verir siz bunu çok güzel yapıyorsunuz hem hayal gücünüz fazla hem aile olma özelliğiniz. Onun için bu şiir, sadece bir metin değil, bir milletin yüzleşmekten kaçtığı aynaya tutulmuş bir vicdan dürbünü gibidir. Peri Feride Özbilge, kalemiyle adeta bir adalet terazisi kurmuş: bir kefesinde çocukların yitip giden hayalleri, diğerinde suskun kalabalıkların taş gibi ağırlığı.

Şiirin en çarpıcı tarafı, istatistiklerin soğuk diliyle anlatılamayan acıları ete kemiğe büründürmesidir. “Henüz ‘anne’ demeden gömülen çocuklar var.” dizesi, yalnızca bir çocuğun erken ölümü değil, bir medeniyetin düşüşüdür. Bu dizeyle şair, bir toplumun yaralı hafızasına şefkatle ama sarsıcı bir biçimde dokunur.

Sosyal dokudaki çürümenin haritası çizilmiş adeta. Kız çocuklarının ellerinde test kitapları değil, çeyiz sandıkları olması; kadınların karakol kapısında feryat ederken bile sessizlik duvarlarına çarpması; hayvanlara yapılan şiddetin, insanlıktan ne kadar uzaklaştığımızı göstermesi… Tüm bunlar, şiirin her dizesini bir sosyal protesto alanına dönüştürüyor.

Özbilge, yalnız acıyı dile getirmiyor, umut damarını da canlı tutuyor. Son bölümde “bir kız çocuğu şiir yazmayı öğreniyorsa korkularını yenerek” demesi, bu karanlıkta bile bir ışık olduğunu hatırlatıyor. Bu umut, kuru bir temenni değil; direncin, sabrın ve insanlığın hâlâ tükenmediğinin işaretidir.

Bu şiir bir ağıt olduğu kadar bir uyarı, bir hatırlatma, bir çağrıdır. Göğe yükselen ve geri dönmeyen duaların şiiridir bu. Her dizesiyle "Bu dünyada hâlâ insanlık var mı?" sorusunu sorar bize.

Peri Feride Özbilge’nin bu şiiri, yüreklere dokunan değil, yüreklerin tam ortasında yankılanan bir çığlık olarak kalacaktır. Ve belki de bir gün, o çığlıklar gerçekten bir değişimin ilk sesi olur.


Delibal

Önemli bir konuyu kaleme almışsınız, her fert sizin gibi duyarlı olursa her taraf gül gülistan olur, ders alınacak şiirdi..

Bir şiir yetmez bu yangına ama şiirden başka çaremiz de yok........... bu sözün üstüne söz söylenir mi..........