Bindokuzyüz ondokuzda,
Dil sustu vicdan sindi,
Felâket gün on nisanda,
Yer yarıldı gök delindi.

Boğazlayan kaymakamı,
Vatanın şerefli insanı,
Asırdır adıyla yaşadı,
Sanma gözyaşı dindi!

Gâfiller ruhunu satar,
Öz evlâdına bile kıyar,
Elleriyle urgan takar,
Boğdular Kemal beyi

Yoktu kimse de ferâset,
Hattâ damlacık cesâret,
Demedi nasıl adâlet,
Ruha kara perde indi!

Bir Beyazıt meydanında,
İhânetin sert rüzgârında,
Savruldu ölüm sehpâda,
Allah’ım bu nasıl kindi?!

Ecnebilerin aymazları,
Efendilerinin kuklaları
Tüklüğün yüz karaları,
Astılar Kemal beyi!

Adaşı yiğidini unutmadı,
Aklından hiç çıkarmadı,
Yozgat’a ismini yazdı,
Kemâl tarihten silinmedi

Fert ölmez millet yaşar,
Ay yıldızla daima koşar,
Kemâllerle dağlar aşar,
O Türk’ün milli şehidi!

Genç aklından silmesin,
Şehidimizi aziz bellesin,
Tarihin acılarını bilsin,
Yaktılar Kemal beyi!

Erkut Dinç.

10-04-2025