DİLEKÇEM
Yaramı sarmayan yâre sitemim,
Sanki geçmeyecek dargınlığım var.
Sevda yuvasında zaten yetimim,
Ölmeye eş değer yorgunluğum var.

Ülfeti çok ağır niyazlar gibi,
Soğuktan kararmış beyazlar gibi.
Zemheri ayında ayazlar gibi,
Dalıma yel değdi, kırgınlığım var.

Depremde yıkılan köhne şehirim,
Enkazlar altında kalan zahirim.
Nefesim kesilse bile mahirim,
Bitmeyen aşkına vurgunluğum var.

Canını yakana düşman olurdum,
Gözünden bir damla düşse ölürdüm.
Ferman çıkmasaydı koşar gelirdim,
Gönül diyarından sürgünlüğüm var.

Ey ahali! İşte böyle dilekçe,
Yazdım, çizdim; yoktu başka gerekçe.
Anlattım derdimi yâre yürekçe,
Denizler misali durgunluğum var.

Zamanı gelince vadem dolacak,
Güldecan’dan birçok anı kalacak.
Postacı ansızın kapın çalacak,
Şiirlerle dolu sır günlüğüm var.

GÜLCAN ŞAHİN