Konya Turguteli nin kuzören köyünde
Yetmiş üçün sonbaharıymış Eylül ayında
Omarağanın Hüseyinin düğün gününde
Çileli güzel anam dünyaya getirmiş beni

Kaderimiz böyleydi belki yüzümüz gülmedi
Kimsenin ar namusunda gözümüz olmadı
Babamın eli omzumda sırtım yere gelmedi
Helal emeklerinin kazanında pişirmiş beni

Neslinin çocuklarının en büyük oğluydum
Selçuktan mertlik paşadan sevgiyi buldum
Kara Mevlütün tezgahında yoğruldum
İnsanlığın çemberinden geçirmiş beni

Köyümün dar sokaklarında çocukluğum geçti
Fanilanın kollarından anam donumu biçti
İlk topumu iskarpinimi zafer emmim seçti
Ayağımı yerden kesti havada uçurmuş beni

Fıtratın gerçeği budur oğlan dayıya çekermiş
İsmailin Ömerin insanlığı gönlümde yeşermiş
İdeolü Bozkurt Ahmet Reis ise yeğen uçarmış
Fikirleri klavuzum yolum yolu seçilmiş benim

Yıl doksan dokuz hayatım yeni bir yön buldu
Türk Silahlı Kuvvetlerde hizmet nasip oldu
Şanlı şerefli kurumda hatırlı dostlarım kaldı
Ömrüm gurbette geçti diyarlar aşırmış beni

Hayatım değişti bambaşka duygular sardı
Rabbime şükürler olsun iki can evlat verdi
Gözlerim dünya gözünden cenneti gördü
Kanatlarım olmuş sırattan kaçırmış beni

Derdi çileyi yaşadım dönmedim özümden
Hasreti sevdayı buldum şiirlerin sözünden
Şair Halil’im ben piştim kalemin közünden
Aşk deryasından yudum yudum içirmiş beni


Kuzörenli Şair
Halil KARADERE