ÜŞÜYORUM.
.
Bedelini örselenmiş
duygularla çoktan ödediğim
Tüm değerlerimi ve
gururumu yerlere
serdiğimdin benim.
Şimdi yokluğunda,
Dört mevsim buralar hep
güz dökümü.
Her yanım alaza vurmuş can
kırığı,.
Penceremin pervazını döven
rüzgar ,
Hırçın çocuk gibi.
Öylesine delice esiyor ki,
Her yanım zemheri ayazı
Anla işte..
✍️✍️✍️✍️✍️✍️
O kadar soğuk ki buralar,
Her yanım buz kesiği,
Her yanım can kırığı,
Üşüyorum.
Gecelerce yokluğuna
düşüyor
Üşüyorum..
Aynı gökyüzü altında
yaşıyorken
Nasıl bir uzaklık
Söylesene bu nasıl bir
ayrılık.?
.✍️✍️✍️✍️✍️✍️
Yokluğunda hazan,
yaprakları döküyor ömrüm.
Birlikte uyandığımız
sabahlarım yok,
Boğazıma saplanıyor
yokluğun,
Keskin bıçağın sırtındayım
sanki.
Lal oluyor ağzım dilim,
konuşamıyorum aşka.
Yaşamıyorum say artık.
✍️✍️✍️✍️✍️
Oysa sen..
O bilmediğim uzaklarda
Kim bilir hangi fahişe tenlerde.
Tüketiyorsun nefesini..
Şimdi sana diyeceğim o ki sevgili.
Düşlerimin şafağından
Yitirip gittiğin varlığını
Ve..yüreğini de al da öyle git.
Şiirlerim bile çoktan seni
terk etti.
Ben bu Aşkın bedelini
Can sızımlarımla yüreğimle
ödüyorum.!

Şiir:Emel Abokan
25/Şubat/2012.
Saat: 06:45