Savrulan samandır insanın özü,
Nasihat dinlemez kul içindeyim.
Mühür vurulmuş kör, insanın gözü,
Gönlümün yandığı kül içindeyim.

Dünyanın düzeni zalim elinde,
Durmaz Yakup ağlar, Kenan ilinde.
Ağıtlar yükselir mazlum dilinde,
Gazze’de toz toprak yol içindeyim.

Vicdanlar kararmış sular paklamaz,
Gün gelir kayıtlar suçu saklamaz,
Dünyalık gücünüz sizi aklamaz,
Soykırım yapılan yıl içindeyim.

Arap baharıyla başladı zulüm,
Yerle yeksan etti durmadı zalim.
Vahşeti gördükçe ağrıyor solum,
Ipıssız kup kuru çöl içindeyim.

Feryattan figandan çöller utandı,
Geçen günler aylar yıllar utandı.
Kan sıçrayan gonca güller utandı,
İçinden çıkılmaz hâl içindeyim.

Özgürlük isteğim içimde yanar,
Işıl ışıl yanan ışıklar söner.
Kurduğum hayaller içimde kanar,
Duvarlar dikenli tel içindeyim.

Nerede kardeşlik sözü verenler?
Nerede hakimler hesap soranlar?
Kocaman yalanmış bütün törenler?
Boz bulanık akan sel içindeyim.

Dindari/Osman Dindar/İst.
6 Nisan 2025