Son bir yolculuğa çıkıyorum
Her şeyden habersiz
Hayatın akışına kapılarak
Bir tren yolculuğu
Ama her şey seyrinde gibi
Ve ölümsüz dünya hayaliyle
Pencerenin dibinde
Manzarayı seyre dalmışım
Öyle güzellikler gözüme ilişiyor ki
Ölümsüzlük iksirini içmiş gibi hissediyorum
Sanki dünya benim için yaratılmış
Hiç ölüm yokmuş gibi bir hisse kapılıyorum
Tâ ki vagonlar üstüme üstüme devriline dek
Ve dünyaya dair tüm hayallerim yok oldu
Hiç tükenmez sandığım nefesim tükendi bir anda
Ne ben kaldım,ne de dünyaya dair bendeki ben

Son bir yolculuğa çıkıyorum
Ucu bucağı bulunmayan bir yol var önümde
Nereye varacağımı sezmeden gidiyorum işte
Ardıma bakmaya korktuğum bir yol işte
Korkuyorum
Çünkü vazgeçemediklerim var ardımdan
Çünkü dönmek gibi bir lüksüm yok
Lüzumsuz bakışlara ne gerek var
Bir yıldız gibi kayıyorum aralarından
Gidiyorum ardıma bakmadan