Dokunsan ağlayacağım, ruhum paramparça
Yaksan patlayacağım, barut fıçısı gözlerim
Ötelere çok uzaklara gider aslında benim mavera
Tepem yatsı yanan mum gibi eririm

Lakin bıçak açmıyor şu esrarlı dudaklarımı
Nasıl böyle hisler ocaktan taşamaz?
O soğuk ifadem ve umursamaz tavrım
Gülmekle ölmek iki kardeşti Babil’de

Haykırasım geliyor! Tutasım geliyor pamuktan Mushaf’ını
Ama hayır ben bir korkağım
Deli gibi titriyorum, terliyorum, konuşuyorum
En kötüsü hepsi göğsümde

Tutacak fark edecek biri yok içimde
İnsanlar bilseydi gözlerimin altındaki çukurun dibini
Acaba hala böyle görürler miydi beni
Yoksa bir bıçakla içimi mi deşerlerdi?

Konuşsana, sevsene o âteşi!
Ama öpersem söner
Seversem cılızlar
Konuşsam tek nefeste uçar

İşte soranlara cevabım
Ben böyle dilsiz oldum
Ben böyle çukurlar biriktirdim
Ben böyle ölüyorum ve öleceğim