3
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
254
Okunma
her akşam aynı saatte
semaverin altında tutuşan anılar
sen gittin ya
közler bile küstü zamana
gözlerinde sakladığın o mahzen
şimdi benim içimde bir yangın yeri
ne kadar su döksem söndüremiyorum
her damla hatıran yeniden tutuşuyor
tütün kokan parmaklarının izi
hâlâ duruyor fincanımın kenarında
bir yudum acı, bir yudum hasret
içtikçe çoğalıyor yalnızlığım
kuşlar bile sustu semtin sokaklarında
artık kimse anlatmıyor hikâyemizi
sadece yaşlı bir semaver biliyor
nasıl yandığımızı o gece
şimdi ne zaman çay demlensem
közlerin dans ediyor gözlerimde
ve ben anlıyorum ki sevgilim
bazı yangınlar hiç sönmüyor
Turgay Kurtuluş
5.0
100% (10)
Cevap Yaz