Ne geceler, geceliğini yapıyor,
Ne de gündüzler.
Ne seven, gerekeni yapıyor,
Ne de sevilen.
Ne seviyorum, demekle oluyor,
Ne de sevilen, sevildiğini bilip yetinmekle.
Ne köşklerle, saraylarla mutlu olunuyor,
Ne de aç karınla, iki gönül bir olunca, samanlık seyran oluyor
Ne cennet siz oluyor,
Ne de cehennem siz.
Cenneti hak eden de olacak cehennemi hak eden de.
Yok yok hiçbir şey bu kadar kolay değil, kolay da olmamalı.
Her şeyin bir bedeli olmalı ki,
İnsanlar işin kolayına kaçmamalı.
Ne cennet ucuz,
Ne de cehennem lüzumsuz,
Ne tamamen, bu dünya için çalışmak,
Ne de tamamen, ahreti unutmak,
İkisini de at başı götürmek lazım.
Ne sevgili siz oluyor,
Ne de sevgiliyle.
Şaşırıp kalıyor, aciz oluyor bazen insan,
Ne sabır tespihlerini çekmekle, sevda yarası şifa buluyor,
Ne de neşeyle, gülüp oynamakla.
Sevda mektebinde, karşılıklı tahsil görmek lazım!
Sevmişse yürek, mertçe gönülden,
Gerekeni yapıp hakkını vermek gerek!
İçi boş "seni seviyorum" demek karın doyurmuyor,
Bunu bir an önce ispatlamak lazım!
Rahmani yolda yürümek kolay değil!
Hakkını vermek gerek!
Bembeyaz elbise gibi insan lekesiz olmalı!
Aksi takdirde iki cihanda da sonuç hüsran olur!
Ne candan geçiliyor,ne de canandan.
Ne yarsız oluyor nede yaren siz,
Sevmenin hakkını vermek için, önce Allah’ı sevmek gerek!
Zira Allah’ın bir adı da Vedud tur. Yani sevmektir.
10-05-2007