Zamanın tozlu raflarında unutulmuş birer kitabız.
Her sayfamızda ayrı bir hüzün, her satırımızda kaybolmuş bir umut.
Ne kadar yaşarsak yaşayalım, bu nafile çabanın içinde savrulup duruyoruz.

Umutlarımız karanlık bir köşede sinmiş,
başını kaldırmaya cesaret edemiyor.

Halimiz perişan, kaderimiz hüsrana yazılmış bir senaryo.
Zafer, zamanın avuçlarında kesinleşmiş bir gerçek.
Biz ise sabah akşam, felaketin eşiğinde dualar mırıldanıyoruz.

Zamana seslenmek boşuna.
Ömrümüz zaten kısacık bir rüya.

Aklımızda bir bulanıklık fikrimizi yitik.
Bir yolun kenarındayız, nereye varacağımız belli değil.
Hedef bir hayal, ve adımlarımız kayıp
Zihnimizde bir sis, kimseye görünmeyen bir taht,
Kimseye ait olmayan bir diyar.

Ve biz, bu diyarın sakinleri ..
kaybolmuş ruhları, unutulmuş anıları, yarım kalmış hayalleri
görünmeyen o tahtın etrafında dönüp duruyoruz.


Eyvallah üsdat.
selam ola.