Ve yine yalnızlık bir türlü başımdan gitmeyen.
Gök yüzünü dolaşan kara bulutlar gibi ardımı bırakmayan.
Çoğu zaman başımı önüme eğdirip yavaş yavaş ilerleyen adımlarım gibi.
Evimde oturduğum yerde gök gürültüsü gibi içine bir korku gibi çöken.

Seni sessizce oturduğun sandalyeden kaldırıp başını kollarına alıp.
Soğuk duvarlara yaslandıran o ses değil mi seni yalnız bırakan caresizlğin.
Beni böyle çaresizce ıssızca bırakan ve yine yalnızlık değil mi.
Ne yazıldığı gibi ne okunduğu gibi nede göründüğü gibi değil yalnızlık.

Her devasın da korkarak koşarak lavobaya gidip yüzüne bir su çalı verdiğinde.
Başını kaldırdığındaki aynadaki yüz benim mi ya bu çizgiler bu ben miyim.
Ya hüzünlerim kaygılarım yarınlarım birer birer cizğiler üzerine cizilmiş.
Yüzüm yerde geziyor ya kalbimdeki yalnızlık soğuk rüzgarlar gibi esiyor.

Oysa şimdi sarılamıycak mıyım sol yanımın sessiz duvarlarını usulca.
Kana bulanmış mürekkep ve bir beyaz kağıt kalemimden dökülen yalnızlığım.
İçtiğim kızıl çık şerbetimi yoksa kana kana içtiğim soğuk pınarlardan akan su mu.
Önce düşünüyorum aklımdaki sorularda kayboluyorum yapa yalnız cevapsız kalıyorum.
Bir beyaz kağıt alıp karalamaya başlıyorum ve yazıyorum yazdığım tek şey yalnızlığım.

Dört duvar arasına sıkışıp kalmışım ve damla damla döktüğüm göz yaşım oluyor.
Sol yanımdan sıcacık bir damla iniyor oysa içimde fırtınalar kopuyor yalnızlığımda benim.
Saatler geçmek bilmez saniyeler dakikalar cok acımasız göz yaşlarım sıcak göğsüm yaşlar içinde.
Sokak lambaları bir bir sönerken odamda perdelerde karanlıklar sessiz ayak sesleri ürperiyorum.

Takatim kalmadı artık yürümeye mecalim uyursam gözlerim tavana takılır kalır ya gözlerimi açamazsam.
Eğer uyur da bir daha göremezsem duyarsam bir daha göremezsem uzanıp ta kalkamazsam yerimde başımı.
Karanlıkta yanlız bir dal sigaram ve dolu bir kül tablası bir de soğuk buz kesmiş ellerim üşüyor.
Ateşinde ısınır mı ellerim ve yalnızlığım uyanır mı yeni bir güne sabahın güneşinde ısınır mı.

Ve yalnızlığın dönüp dolaştığı bu yürekte bu kimsesizliğin bi çaresi nede adı var mı.
Her gün tekrar tekrar dolanıp duran baştan başa sarıp dolanan sessiz bir çığlık gibi yalnızlık.
Bir gün ömrünün son saatleri gibi azrail a.s.v gibi gelip ruhumu alıp gider gibi yalnızlık.
Ve yalnız gelir ve yalnız gidersin bir başına yalnız bir mezara...



YALNIZLIKLAR_ŞAİRİ
05.04.2025
1:48
CUMARTESİ