Bak şu feleğin işine yaşıyor muyum ki ben.
Yaşamın kıyısında savrulur ken hayallerim.
Karanlık gecelerde savruluyor yine hayallerim.
Dünya dönsede görüp de dokunamadığım hayallerimsin.


Yaşayıpta göremediğim karanlıklar içinde bir sokak gibisin.
Işığında yanan ellerim buz tutan solumun karanlıları gibi ıssız.
İçimde karanlıklarda kaybolup giden ıssız bir yolsun sen bende.
Gece karanlığında doğan ıssız ay kadar soğuk yalnız ve soğuk.


Her gün seninle ölürken bir yıldız kadar aklımsız yapayalnız.
Aynı hizada duran yıldızlar kadar yalnız ve karanlık.
Gözümün görmediği ıssız yerlere uzanan bir yol hikayesi.
Sonu olmayan sonsuz bir yol adımlar yavaş yavaş meçalsiz.

Bir yol ki sonu olmayan taş çukur toz duman karanlık.
Bir yol ki nefessiz yürüdüğüm ardı uçurum nehirler.
Başlı başına çaresiz yapayalnız soluksuz aklımsız bir yol.
Gözümün görmediği yerlere uzanan bir yol ki sonu olmayan.

Ne gam ne aşk ben gibi nefessiz yaşayana.
Bir yol ki sonu olmayan ucsuz bucaksız ardı sıra dağlar ğibi.
Neyleyim ben sensiz yaşamak sonu değilmi ardın sıra kara toprak.
Yaşamakta sensin ölümde sensin bir yolu kara toprak vesselam...



YALNIZLIKLAR_ŞAİRİ
05.04.2025
CUMARTESİ
0:05