Tümsekler saklı nidalarında varlığın
Göğe kement atan bir düşün de müdavimi
Yaradan kasıt
Yamalı bir sözcük
Uhrevi duygular belki de iklime namzet
Şah damarında yorgun hülyalar
Semazeni sevdanın aşkın titrek
Sesinde uçuşan binlerce kelebek
Hele ki o titri yok mu gizemin?
Sedası, sefası, seması bilinmezi tetikleyen
Her bilindik
Cümleden firar edip
Kendimi tokatladığım…

İhlaslı bir masal olmanın t/adına vakıf
Kahramanı ölü imgeler
C/esaret yoksunu bir başkaldırış
Elbet kimlik nasıl da tarumar
Koyu ve yaşlı gözlerinde evrenin
Çukura kaçan bir ölümlü nefer ki
Sandukadan firar eden rüzgâr
Şimdimle var olmaksa yeminle
Mazharı ömrün esefle
Göle çaldığım maya
Yamaladığım her mısra
Ve ket vuruldu ruhuma:
Sonrası mı?

Saf tuttuğum safiyet
Rüzgârın hırçın sesinde saklı asalet
Bir reverans ise yalnızlık
Eşkâli ve temsili ruhun
Açılan binlerce delik benliğimde
Beden dediğin ne ki?
Sonu saklı elbet toprakta
Bir de topak topak olmuş yürek ve mavi turna
Hani az savurduğum yeminle
Bunca kırıntı
Oysaki ne kuşun kendisi ne mevsimin
Serpilen sözcükler lüks bir acı

Dumanlı seyri evrenin
Kilit noktası illa ki matemin
En çok da mahremi ömrün
Gölgeli bir kavşakta saklı belki de hidayet
İçine düşülesi bir aşk ki
Boykot ettiğim yalan düzenek ve ihanet

En çok azık bildiğim
En azından aza şükrettiğim
Bir tufansa içinde savrulduğum
Bir romansa yazma hevesinde
Bir rüya ise vurulduğum yüreğimden
Şiirler adadığım aşkın dilinden
Hele ki sönmedi gitti o meşale
İstikrarla yanarken aşkın ateşiyle…