Mevlana’ya giderken gözüme taş takıldı
Canlandı taş usulca yakınıma sokuldu

Gözlerini dikerek baygın bakışlarıma
Nereye dedi gidiş dalgın akışlarıma

Kabusun pençesinde çaresizlikten korktum
Şaşıp yataktan düştüm sağ ayağımı burktum

Unuttum ayağımı taşın dillenmesiyle
İnsan mecnun olurmuş kalbin hallenmesiyle

Düşünüyorum, neden bu taş benle çakıştı,
Ne demek istedi de gözlerimle bakıştı?

Dün selam vermemiştim Mevlana’ya telaştan
Tohumu ekmedikçe nimet gelmez beleşten

Unutma yaradanı diler taşa can verir
Dilerse insanlığı cansız başa çevirir

Kayadan su çıkaran sesi çıkaramaz mı,
Kul taştan bile olsa Rabb’e yakaramaz mı?

Yeşil kubbeye dalıp gönül rengim yeşerdi
Rengini düşündükçe iki gözüm yaşardı

Her gece karanlıkta sabahı arıyorum
Yok ne hâl ne de uyku zamanı tarıyorum

Uyur gezer olsam da yazarım üç beş kelam
Ben bende değilken de düşmez elimden kalem

……………

Beyzade’yi aşk ile Harun Üstad eğitti
Berlin Hocam da yolda adımlarıma yetti

Beyzade Hüseyin Ekici
20.03.2025
Beyit