Yüzüne bakışlar, bir zamanın yansımasıdır. O bakışlar, sadece gözlerdeki o belirsiz soruyu taşır, ama aslında herkesin içinde gizlidir. Güllerin duruluğu, zamanın içinde kaybolmuş anılardır. Kaderin taşlarını döşediğin yerler, seni yine hatırlatan bir iz bırakır geriye. Biraz karamsarlık, biraz geçmişin neşesi; hepsi bir arada olur. Soru aslında basittir: Hatırında mı?

Hep bir arayış var dilinde, belki biraz kaybolmuşluk, belki de tüm ömrün boyunca bir kurtuluş. Akşamdan sabaha geçerken, senin bir sırrın kaybolur. Zamanın sararmış hali, sana ne kadar uzak görünse de bir yakınlık arar. Bal akan dillerin, belki de hep bir arayışın yankısıydı.

Ve zaman gelir, her uykuda yalnız kalırsın. Belki sessiz bir biçimde kaybolursun, belki de kaybolan sadece seni hatırlayanlardır. Bellerinde tuttuğun her şey, sadece eski hatıraların yansımasıdır. Gözlerimdeki derinlik, her şeyin biraz daha karanlık olduğudur. Bir yerden bir yere gidip gelmek, bir zamanlar hissettiğimiz o duyguyu aramaktan başka bir şey değildir.

Zaman, her şeyi heybene koyar; ama seni ne kadar taşırsa taşısın, geçmişi bir kenara bırakmak zordur. Ayrıklar çoğalır ve her şeyin altında bir iz bırakır. Kaderin elleri, nereye bastığını bilmeden her şeyi değiştirebilir. O eski yer, hatırında mı?

Bir zamanlar çocuk olduğumuz o saf hal, belki de hâlâ bir kenarda duruyordur. Ve gözlerinin yansımasında, seni hatırlamadan yaşamayı beceremeyen bir ben vardır.

Yüreğinize sağlık