Nisan Ayında

Sabah erkenden gitsem çiğdeme kavguçla söküp dizsem dikene
Herkesi de toplasam peşime çiğdem gezdirsem Nisan ayında.
 
Çiğdem çiğdem çiçekçi ebem oğlu körpecik yağ verenin oğlu olsun
Bulgur verenin kızı yağ verenin oğlu yanımıza gardaş
Bulguru verenin kızı bize yoldaş olsun diye çığırsam Nisan ayında.
 
Sabah üşüdük biraz sis ile duman öğlen çöktü sıcak yüzüme yan ha yan
İlkindi gök gürültüsü yağmur yağan bir de üstüne gökkuşağı
Bu gün şaka gibisin bakıyorum da bir Nisan.
 
Suskun dereler konuşmaya başladı şırıldıyor suları
Menekşeler dizilmiş sohbete cilveli en geveze sarı
Ormanın içi serili gılaptin çiğdem delmiş çıkmış karı
Hayvanlar yayılıyor meleye böğüre bu yeşil çayırı
Sen neymişsin böyle dilsizlerin dilisin Nisan ayı.
 
Ağaçlar çiçek açıyor ipilder yaprakları
Otlar ekinler koşuyor san ki göğe yukarı
Bölböcükte bile bir telaş bir gayret başladı
Yağıyor nisan yağmurları abu hayat gibi.
 
Mecnun olmuş arılar gezer o çiçekten bu çiçeği
Kuşlar sevişir ötüşür her dalda hiç bitmez neşesi
Gürbüz’üm mutlu köylümüz elinde çapa bel çocuklar gibi
Bağırasım var cıvıl cıvıl sizde uyanın doğaya
Çağlayıp coşasım var deli deli bu Nisan ayında.

H.G