8
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
288
Okunma
Dokunmak – Zamanın Avuçlardan Kayışı
Bazı anlar, parmaklarımızın arasından süzülen ışık huzmeleri gibi geçicidir. "Dokunmak", bir günü sahiplenme, anı yakalama ve kaçınılmaz akışa karşı durma çabamızın şiirsel bir ifadesi…
Gözlerini kapat, kelimelerin yankısını hisset ve belki de kaybolan bir ana yeniden dokun.
Keşfetmeye hazır mısın?
Orada, yağmur yüklü bir bulut,
Kat kat boz rengine kızıllıklar sinerken,
Günbatımını ardına gizlemiş.
İçimde ona dokunma arzusu kabarıyor.
Uzandım,
Avucumda yalın bir sıcaklıkla sımsıkı tuttum.
Parmaklarımın arasından yepyeni bir gün doğuyordu.
Sahiplendim onu hiç olmadığı kadar;
Bu ’gün’, benim günümdü, benim.
Haykırdım ışıyan günüme:
"Seviyorum seni, sakın akıp geçme!"
Heyhat, avucumda ne var ne yoksa sessizce yitiyordu.
Daha da sıkamam, sıkamadım da...
Açtım ellerimi göğe doğru.
İşte gönlüm, işte duam,
Avuçlarımın içinden kalbime doğru huzme huzme aktı...
Mesut TÜTÜNCÜLER-DENİZLİ
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
