2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
134
Okunma
Paralel evrendeki kendi hayat döngümün pastadan bir pay alınmış hali
Dedikodu ince bir sızı, duvarlar göz olur,
gözler şehirden büyük, her fısıltı yankı.
Bir sokak köşesinde unutulmuş sesler,
bir avuç gece, yıldızsız ve eksik.
Derler ki aşkın tayini batıya çıkmış,
bir harita yanlış katlanmış, yollar suskun.
Deniz mi sürgün, biz mi göçebe,
kim unuttu rüzgârı teninde?
Adımdaki T harfi, aşkın t hali,
eğilip bükülen, kendi gölgesine düşen.
Bir dudakta mühür, bir avuç külden şehir,
ve şehrin üstünde kırık bir turna kanadı.
Ey uzaklık, hangi ses beni duyacak?
Hangi yankı bir ismi tamamlayacak?
Aşk, harflerin bile unutulduğu bir dil,
susunca en çok konuşulan.
Turgay Kurtuluş
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz