UYKUSUZ GECELERİM

Gittiğin günden beri, bahçemde gül bitmiyor,
Elimde kırık elek, dertlerimi elerim.
Gezdiğimiz yerlerde, artık bülbül ötmüyor,
Senden hatıra kaldı, kördüğüm çilelerim.

Ayaklarımda zincir, gözlerimde her gün yaş,
Yüreğimdeki gamım, çökertir yavaş yavaş,
Odamdaki dört duvar, dilsiz birer arkadaş,
Gölgeme tutunamam, ayakta sendelerim.

Bir bahar akşamında, senle kapıldık aşka,
Söyle bana ne verdin, onulmaz dertten başka?
Sana rastlamasaydım, tanımasaydım keşke,
Dudağımda donuyor, titreyen cümlelerim.

Kutsal bir görevdeyim, sanki hudut boyunda,
Ya da göz kapaklarım, gözlerimle oyunda,
Veya gemim batıyor, acıların koyunda,
Beyhude nöbet tutar, uykusuz gecelerim.

Dayanmak öyle zor ki, akıl fikir derbeder,
Sorsalar bilmiyorum; dört dört daha kaç eder?
Geceleri boğuyor, boyumu aşan keder,
Kimisini uyutur, kundağına belerim.

Dertler benle savaşta, ellerinde ok ve yay,
Her birinin altında, rüzgâr gibi uçan tay,
Ahvâlimi bilmeden, sabret demek çok kolay,
Usuma mühlet verip, acımı ertelerim.

Mescide vardığımda, kimisi veli diyor,
Yerli yersiz ağlarken, birçoğu deli diyor,
Yükümü görmeyenler, eğilmiş beli diyor,
Bütün bunları duyar, talihime gülerim.

Sağa baksam olmuyor, sola baksam olmuyor,
Huzuru yere çaldım, kalbim sükûn bulmuyor,
Kafamdaki soruyu, hiç kimseler bilmiyor;
Hâlâ senin adını, ne diye hecelerim?

YAŞAR ÖZKAN
26.03.2025
Safranbolu