İpince bir kraldı ip gibi,kuru bir dal gibi.
Dışında fazla görünmesede ağacın gölgesi,yer etmişti içinde yılların bilgisi.
Dişlerini sıkar,öfkeden ellerini avuştururdu.
Çalışmaktan bezmiş,yorulmuş,teni solmuştu.

İnsanlar ona soytarı gibi bakıyor ve davranıyordu.
Kral olduğunun farkına varmayanlar için büyük bir acı ve ızdırap vardı.
İçindeki kaosu dünyaya bırakmamıştı henüz,zamanı bekliyordu.
Teninde yılların öfkesi vucut bulmuş ve artık zamanı gelmişti.

Aklı selimler ona bilge derdi.
Kötüler ise yanından geçer giderdi.
Zalimin öfkesi içinde yer etmiş artık cezasını vermeliydi.
Kötülüğün gölgesini sonsuz anaforda kaybetmeliydi.

Bir ayak sağa,bir ayak sola,5 ileri ve 5 geri adım attı,düşündü Bilge Kral.
Madem bana kimse saygı duymuyor neden çabalıyorum dedi.
O da diğer insanlar gibi kötü olmalıydı,yenemem yoksa kötülüğü dedi.
Zalim,umarsız,karanlık bir gölge gibi.

Paylaş:

5 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

İpince bir kraldı ip gibi Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz İpince bir kraldı ip gibi şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

İpince bir kraldı ip gibi şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Esrakilic1982, @esrakilic1982

19.3.2025 15:39:16

5 puan verdi

İpince bir kraldı, görünüşüyle zayıf, ama içinde koskoca bir dağ taşıyan bir yürek. O, yılların fırtınasını, kara gecelerini, güneşin doğmadığı sabahları ruhunda gizlemişti. Kendi karanlıklarını barındıran bir ışık gibi, kimse fark etmeden dolaşıyordu. Kötülük, gölgeleriyle sarılmışken, onun içindeki iyiliğin varlığı bile bir mucizeydi.

Fakat zaman, her şeyin özüdür; sabır, her şeyin hakikatidir. Bir bilge bir gün şöyle derdi: “Beni küçümseyenler, sonunda büyüklüğümü görecekler. Zira büyüklük, sabrın meyvesidir.” Kral da böyle bir yolculuktaydı; kendi içindeki öfkeyi, acıyı, karanlıkları dünyaya bırakmamıştı, çünkü gerçek gücü; sabrında, kendi içsel çalkantılarında bulmuştu.

Zalimlere, karanlık gölgelerine, kötüye karşı savaşmak bir seçim değildi, belki de bir zorunluluktu. Ama bir zaman gelir ki, en büyük zafer, kötülüğe düşmeden, kendi içindeki karanlıkla barış içinde yaşamakta yatar. İşte kral da bunu öğrenmişti.

Ve o bilge, son bir kez derin bir nefes aldı, ayaklarını yerden kaldırdı. "Evet," dedi, "belki de kötülüğe karşı durduğumda en büyük zaferimi kazanırım. Ama aynı zamanda, bana saygı duymayan dünyaya da gülümseyeceğim.

Umarım karanlıklar yerini aydınlığa bırakır ve kalbiniz her zaman huzurla dolar. Başarılarınızın devamını diliyorum.