Yâ RÂB!..
Gönülden sevene, başka ne gerek?
Nice insan gördüm; vicdanı harâb...
Sensiz her yer zindan, bize diyerek,
Nurunu eksiltme, bizlerden YÂ RÂB!...

İçimiz farklıdır, dışımız farklı,
Parmakla sayılır, insanın aklı,
Kimsesiz garipler, hep ağlamaklı!
Sil akan yaşları, gözlerden YÂ RÂB!...

Sermaye tükendi, zamanlar doldu,
Yıllardır gönüller, suça, garkoldu
Bir ömür biterken, hayatlar soldu,
Uzak tut bizi kem, sözlerden YÂ RÂB!...

Hep gaflete düştük, tövbe etmeden,
Çölde susuz, kaldık, bir taş atmadan,
Günah yüklü kalpten, öte gitmeden,
Bir ışık ver bize, izlerden YÂ RÂB!...

Ölüm var, mahşer var,  kopsa kıyamet,
Doğan her canlıya, ruhu emanet,
Her baharın sonu, kıştır nihayet,
Koru riya dolu, yüzlerden YÂ RÂB!...

Günahı çok olan, mücrim kulların,
Her zaman karanlık, ıssız yolların,
Hasret ve hicrandan, kırık kolların
Fer’ini eksiltme, dizlerden YÂ RÂB!...

...andelip...