Göklerde bir inci parıltısı gibi,
Çocuklar nehir misali saf ve berrak,
Bir gülüşlerinde bütün evren var,
Karanlıklar dursa, bir ışıkla parlarlar.

Bir çocuğun gözünde umut canlanır,
Gözlerinde düşler, kalpte hayaller,
Bir adım attıklarında, dünyayı kurar,
Ve düşlerinin ardında melekler bekler.

Çocuklar, birer yarının yıldızları,
Uçsuz bucaksız gökyüzünü sallarlar,
Ve kalpleriyle yeryüzünde,
Barışın en güzel resmini yaparlar.

Ama yazık, bu masumiyetin rengi,
Bir zaman gelir, kanla boyanır,
Savaşın soğuk ve zalim elleri,
Çocukların gülüşlerini yok eder.

O halde, birer melek olarak kalmalı,
Yeryüzündeki her çocuğun adı,
Onlar, umut denizinde yüzen gemiler,
Bir gün karaya varacak, karanlıkları kıracak.

Bu naif ve anlamlı şiiriniz için içtenlikle tebrik ediyorum. Gerçekten çok etkileyici ve duygusal bir eser.