Sen kendini kuş mu sandın,
Kondun daldan dala gönül.
Her kim ne derse inandın,
Gittin yoldan yola gönül.

Ah çektin yürek dağladın,
Yas tuttun kara bağladın,
Irmak misali çağladın,
Aktın selden sele gönül

Derdim yok dedin sakladın,
Gül diye diken kokladın,
Gelip geçeni yokladın,
Girdin hâlden hâlâ gönül.

Mızmızlanıp hep yakındın,
Bencil tavırlar takındın,
Gözden gönülden sakındın,
Düştün dilden dile gönül.

Yol bilmezle yol yürüdün,
Gam taşıdın tez çürüdün,
Gittin arkandan sürüdün,
Beni elden ele gönül.

Yaz beklerken kış getirdin,
Hafta geçti yıl bitirdin,
Dün buldun bugün yitirdin,
Saldın çölden çöle gönül.

Bulurum sandın dengini,
Gezdin dolaştın engini,
Gördün hayatın rengini,
Baktın al’dan al’a gönül.

Gezdin dağlar yamacını
Bilemedim amacını
Dindirmek için acını
Daldın gölden göle gönül.

Dağ başında oldun bulut
Yağan yağmurları unut,
Ha bi gayret son bir umut
Döndün soldan sola gönül.

Gel uzatma velhasılı
Sorma neden ve nasılı
Ömür denen bu fasılı
Sordun kuldan kula gönül.

11.03.2025
Necdet Akcakaya
Memleket; Adana
İkamet; Ankara