Bir güzel sevmişim, arş-ı âladan
Dişleri incidir, yanağı mercan,
Ezelden ebede, kal-û belâdan
Bir adı Rahim’dir, bİr ismi Rahmân.

Bir güzel sevmişim, yanağı güldür,
Çok ağlatın güzel, birazcık güldür,
Teslim eyle şahım, ölmeden öldür,
Velâyet kapısı, ol Şah-ı Merdân.

Can verir can alır, candır her yanım,
Can içinde canım, candan cânânım,
Canımın canânı, isterse canım,
Bir değil bin canım, yoluna kurbân.

Cânânına nâdan, deyince ebter,
Hüzün ile zelîl, Nebi’ül Ekber,
Cibril ile geldi, Sure-i Kevser,
Ahmed-i Muhtar’a, bahş oldu Furkân.

Bir derd ile dûçar, olunca Eyûb,
Gayb-ı Yusuf ile, kör oldu Yakûb,
Bin derde giriftar, olunca mahbûb,
Her derde bir çare, olmuştu derman.

O, Tur-i Sina’da, dedi ey Musa,
Yoktan var eyledi, Meryem’de İsa,
Kalmadı gönülde, gam ile tassa,
Sığmadı aleme, gönülde mihmân.

Havva ile toprak, ateş ile su,
Döner çark-ı felek, çeker daim Hû,
Sırat denilen şey, incecik bir mû,
Hak alır, hak verir, Sahib’ül Mizân.

Nebi-i Muhammed, olunca yâran,
Ali ile Fatma, can ile canân.
Hasan ve Hüseyin, inciyle mercan,
Ehl-i Beyt pak kıldı, oldu safiyân.

Nebi’ye zevcedir, Ekber’ül Kûbra,
Nebi’nin neslinden, Fatma’tül Zehra,
Nebi’ye ilk ayet, Sûre-i İkra,
Hakikat sırrını, O etti âyan.

Gözlerin Kıblegâh, sözlerin rehber,
Mekânın dergâhtır, kokunsa amber,
Ali’ye yoldaştır, Ol kulun Kamber,
Selman’ı kırklara, cem etti imân.

Parmağın dişleme, cismine zarar,
Duyunca Hayber’i, Haydar-ı Kerrâr,
Velâyet kapısı, onadır ikrâr,
Hak ile hak oldu, o Şir-i Yezdân.

Ervah-ı Ezel’de, dârına durdum,
Özümü bilince, kendimi buldum,
Girdim bir bedene, dünyalık olum,
Ahdime sâdığım, senindir fermân.

Bedendeki ruhum, var olan tenim,
Ne beden benimdir, ne de can benim,
İkilik yok oldu, bir olan senin,
Erenler cemi’ne, öğretti Yeksân.

Âdem’den Havva’ ya, ey insan oğlu,
Gece ile gündüz, batıyla doğu,
Derd ile derman, panzehir, âğu,
İkilik yêk etti, ol Sır-ı Süphân.

Ey Gürsel çağlayıp, yıkma bendini,
Elest-i Bezm’inde, olan âhdini,
Ârif olan bilir, yorma kendini,
Hani sen kul idin, O idi sultan.

Gürsel ÇALĞAN