Zamanı gelmediyse, tohum bile çatlamaz.
Toprak,su,hava,güneş, el ele vermeyince.
Tetiği düşse dahi silah bile patlamaz.
Şarjöre mermi basıp, namluya sürmeyince.

Allah bir mühlet verir, bazen halis kuluna.
Zaman işler motifi, tezgahtaki halına.
Gül olsan bülbül bile, gelip konmaz dalına.
Gönlünü açık açık, ortaya sermeyince.

Hiç kimse birbiriyle tesadüfen tanışmaz.
Nasip kapı çalarken, haber vermez, danışmaz.
Bir ömür sürse bile, aşk sevdaya dönüşmez.
Bir yürek diğerini, sımsıkı sarmayınca.

Herkes hep en iyiyi, arıyor, bulamıyor.
Kaderin yazdığını, hiç kimse silemiyor.
İnsan insanı dıştan, bakarak bilemiyor.
Birlikte bir çay içip, hâl-hatır sormayınca.

Bizim için takvimler, mevsimler, aylar, günler,
Bizim için yarınlar, iyi kötü tüm dünler.
Ömür gelip geçerken, ne sorar ne de dinler.
Hayat oh dedirtmiyor, yolcuya yormayınca.

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)