MEFTAYIM AŞK’A*

Yanaklar elmadan aldır dediler,
Yüregim kabardı, neyin alayım.!
Yandı yürek duyğu, aşk’da serpdiler,
Sevdâ seli olan, başsız yarayım.!

Aşkın ataşına odun gerekmez,
Bin cefâ, eylese yeter denilmez,
Devirden gark olsam geri dönülmez,
Kâinat yansa, ben burda kalayım.!

Nideyim bu gamlı ömrü canansız,
Gönlümü veririm şartsız gümansız,
Ona meftûn oldum, vakit zamansız,
Sarhoşum meyline, yolda yanayım.!

O Leyla dediler Mecnun olurum,
Keremim ben ona közde yanarım,
Bu gönlüm mahkumdur ona saklarım,
Bırakın Aslı’yla, kül de kalayım.!

Dudağı ataşdan buse yakarsa,
Kekilde kurdale ucu sarkarsa,
Ufacık bir söze inci dökerse,
Gözünde yaşına, mendil olayım.!

Böylece yüreğe ezelden düşmüş,
Hasrette her yanım duyğular şişmiş,
Olurum mefta, olmadan yetişmiş,
Yanın da kaldıgım, cennet sanırım.!

Miadı yürekte yara var yanar,
Yüregim bülbüldür bu güle konar,
Uzaktan gelmişim sonum ne olur,
Boş degil bu yürek, onla doluyum.!

06.03.25 / Saat 09,46
MİADI (Mehmet AY)