Bu kadar bekletmez gelirdin.;
Yoksa gelmekten mi vazgeçtin.
Yar senin için, her gece çocuklar misali;
Uğruna ağlayacak göz mü bıraktın.

Dert misin, çile misin bilemedim.
Gönül seni arzular neredesin;
Kaleme yükledim, ben bu acıyı sitemi;
Kağıda yazacak söz mü bıraktın.

Bir gün olsun etmedim şikayet;
Sustum, bir bildiği vardır dedim elbet;
Ne varsa söyledim kalbimden geçen.
Huzuruna çıkıp;
Seni isteyecek yüz mü bıraktın.

Sen benim, bana olan vuslatımın son durağı.
Çağırsam duyulur mu ki sesim, çıkar mı avazım.
Sen bende aktın, ben sende kara mı.
Senin uğruna;
Şiir yazacak hal mi bıraktın.

Huzuru mahşerde bana ettiklerinin hesabını;
Ver demeye dilim varmadı.
Ya gel yada git, dayanacak gücüm kalmadı.
Bana bu dünyada yaşattığının;
Sende çek diyecek, beddua mı bıraktın.

Dertlerle dolu benim hayatım;
İstediğim gibi bir hayatı yaşayamadım.
Dost desen hayırsız, yar desen vefasız.
Pişmanlığım olmadan bir gün daha;
Yaşayacak ömür mü bıraktın.
Yunus DURDAK