0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
150
Okunma
Kimlik kaybından bu yana uyku tutmamıştı onu. Geceler sabaha dargın olmuştu bir nevi.
Kimseler yanına gelmezdi, o da zaten gitmemiş olacaktı. Zayıflık bünyesini öyle bir sarmıştı ki dışarıdan gören, onu bu duruma aşikâr sayardı. Satmış gibiydi ruhunu, amacını, benliğini... Korkunç bir ruh gibi dolanıp duruyordu. Yanından geçen çocuklara bir tebessümü bile çok görmüştü.
Hayat ona çoktandır tebessüm etmemişti gerçi, orası ayrı mevzu. Kim getirmişti onu bu noktaya? Hangi olay örgüsü? Kader mi, yoksa kaderin yansıması keder mi?
Ben de bilmiyorum. Sadece üç gündür görüyorum bu adamı.
"Yahu, üç günde bu kadar ne anladın?" diye sorma. Adamın hâlet-i ruhiyesi çok kötü. Ama eskiden durumu iyiymiş ya da öyle hissettiriyordu zannımca.
5.0
100% (2)
