Şekerim

Gözlerimi kapatıp otuz beş yıl geriye gidince şöyle orada kara gözlerinin içi gülen neşeli hayat dolu cıvıl cıvıl konuşan çoğu sohbetin sonunda kahkahasını koy veren şekerimi görüyorum.

Evlendi kurdu yuvasını gurbet hasretlik uzaklık girdi araya yılda bir iki anca görebiliyorduk memlekete geldikçe hayata karışıp gitti eşiyle şekerim.

Üç yıl mı beş yıl mı mutlu yaşadı sonra hayat onu en büyük acıyla acılarla sınadı onu evlât acısı bir iki derken gözleri gülmez kahkahası duyulmaz oldu son anda çaremi geldi de çıkardı kuyulardan şekerimi.

Birazcık nefes aldırdı hayat ona biraz sükut ne acılar kalıcı nede mutluluklar bu hayatta hepsi gelip geçici birazcık mola vermişti sadece hayat şekerime.

Babanın ani kaybı annenin hastalığı sonunda onunda bu dünyadan ayrılması sonucu gene hayat ağlattı şekerimi.

Böyle böyle geçip gitti hayatın yarısı şimdi biraz yorgun biraz eksik olsa da hayat devam ediyor umutlar da var elbette içinde yarınları güzel olacak inşallah şekerimin.

Şekerimi anlattım ya aslında çoğumuzun hayatı da böyle acılar var tatlılar var ölümler var umutlar var bunları çelik olsa eğilir taş olsa erirdi insanoğlu taştan bek gülden naziktir.

İnsanoğlu çok güçlüdür bunlara hep dayanır Allah kimseye çekemeyeceği acılar vermesin yeterki gurbet işte yanında olamasak ta uzaktan acılarına üzüldük mutluluğuna sevindik şekerimin.

H.G