Nakarat: Yorgunum, kalbim ağır,
Bütün yollar birer kayıp,
Ruhumda bir boşluk var,
Ve ben yalnızım, bu geceyi kayıp.

1. Kıta: Sabahı görmeden geçtim yine,
Bedenim yorgun, düşüncelerim geceyle,
Hayallerim soldu, birer birer,
Bir adım daha atıp düşmekten korkarım.

Köprü: Beni anlamazsın, çok uzaklardasın,
Bütün bu sessizlik, aslında bir çığlık,
Yorgunum, her şey suskun ve soğuk,
Ama yine de devam ediyorum, kaybolmuş gibi.

Nakarat: Yorgunum, kalbim ağır,
Bütün yollar birer kayıp,
Ruhumda bir boşluk var,
Ve ben yalnızım, bu geceyi kayıp.

2. Kıta: Kırık dökük, zaman her şeyle yarışıyor,
Yorgunum, ama her yeni gün başlıyor,
Hayatın yükü ağır, sırtımda taş,
Yine de gülüyorum, belki de maske.

Köprü: Beni görmeden geçme, bir umut var mı?
Yorgunum, ama seni arıyorum hâlâ,
Yavaşça kaybolan bu rüya içinde,
Belki bir gün bulurum, kaybolan beni.

Nakarat: Yorgunum, kalbim ağır,
Bütün yollar birer kayıp,
Ruhumda bir boşluk var,
Ve ben yalnızım, bu geceyi kayıp.