Bazen ümitsiz hissedersin kendini,
Yüreğin kanar, gözlerin dolar, yaşlar süzülür yanaklarından.
Acıları en derinden hissedersin ki
Dolar yüreğin, yeniden kanar; öyle bir karanlıkta hissedersin ki...

Ey hayat! Sürüklediğin yetmedi mi?
Karanlıkların yetmedi mi?
Acıma duygun kalmadı mı?
Daha ne kadar yoracaksın bedenimi,
Ne kadar sürükleyeceksin bu yorgun kalbimi?

Seninle aydınlık olsun istiyorum yarınlar,
Seninle yeşersin gönül sarayım.
Can suyum ol sevginden, hayat bulayım,
Beyazlar içinde, kırlarda koşsun bedenim...

Yardan uzak olsan da sarar bedenimi seni.
Bırak, desinler bize "deli, divane!"
Ümitlerim sen, yarınlarım sen, hayallerim sen...
Şiirlerin her hecesinde sana koşmak istedim, olmadı.

Gözleri zeytin karası, ömrümün sevdası...
Sevdim seni, tutku ve aşkla, yüreğimin yarası.
Söndürmez kalbime düşen ateşi, senden başkası.
Adın sonsuzluk olsun, ey yar... Yetmedi mi bana çektirdiklerin?