Nasrettin Hoca’nın kazanı yoktu,
Ama yardımsever komşusu çoktu.

Varıp komşunun kapısını çaldı,
Komşusundan ödünç bir kazan aldı.

Hoca, "Komşu, çok teşekkür ederim,
İşim biter bitmez," dedi, "veririm."

Hoca bir hafta sonra çıkıp geldi,
Kazanı komşusuna geri verdi.

Komşu baktı, içinde tencere var,
Tencereyi görür görmez afallar.

"Hocam, içindeki tencere nedir?
Elbet vardır hikmeti, bize bildir."

Hoca dedi: "Müjde! Kazan doğurdu,
Nur topu gibi bir tenceren oldu."

Adam şaşkın, fakat sevindi buna,
"Ne zaman istersen, hemen gel bana."

Günler geçti, hoca kazana geldi,
Sevine sevine kazanı verdi.

Dedi: "Bir tencerem daha olacak,
Yakında kazan yine doğuracak."

Adam umutla günlerce bekledi,
"Ha bugün, ha yarın gelecek," dedi.

Günler, aylar geçti, kazan gelmedi,
Hoca getirip kazanı vermedi.

Nihayet adam kazanı istedi,
Hoca üzgün komşuya cevap verdi:

"Hiç sorma komşu, öldü senin kazan,
Bilirsin, ölümü tadar her doğan."

Adam şaşkın: "Hocam, ölür mü kazan?
Hayatımda duymadım böyle bir yalan."

Hoca der: "Kazan doğurdu, inandın,
Her doğuranı sen ölmez mi sandın?

İşine gelince demezsin yalan,
Sana dokunmasa dost olur yılan."

Mehmet BULUT