Güneş ufuktan yine kayboluyor saatini şaşmadan
görmüyormusun bitik umutlarla şehir bomboş yorgun
hüzünlü sokaklar kaldırımlar soğuk kalbi taştan
derbederle dertler hükümdarı yine sargın
bense yine aşk treninin son vagonuyum yorgun

tezgahı yeni topladım ömürden ömür yedik
gençlik vâri kısa günün kârı bir ışık ümit dedik
seneleri sevilenin izinde feda olsun dedik
çok şeyleri mi bilmeden gözden çıktık yedik
hasret dolu yürek zamansız vedalara dargın

cadde tabelasında garib bir temaşa neron
yaktık şehri aldığımız gazla heredottan
ne adresi belli ne yönü ne durağı sorsan
bıkıldı gurbetmi vuslatmı bitmez savaştan
aşkın aşksızlık halinden köşe bucak yorgun argın

siyahlarını giymiş gece sancılar içinde
her yeri sessizlik bürümüş özlem içinde
nağmeler okur sevgilinin gözünün içinde
katrana dönmüşse yüregi yangınlar içinde
yinede bir el etse iğne deliginden geçer yârân

yorgun argın her gün geçer bu yoldan
saat ay ışığını beş geçe yarı oldu yol çoktan
aşk mektupları okunuyor hasretin zindanlarından
sesler şiirler bilinmez sebebler bahaneler biriktirilip hiç yoktan
bir başka geceye sözleşti şehir gece ve yârân…