1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
137
Okunma
“Kibirlenerek insanlardan yüzünü çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Çünkü Allah, kibirle kasılan, kendini beğenmiş, çokça övünüp duran hiç kimseyi sevmez.” Lokman / 18. Ayet
İnsanlar bir tuhaf olmuş ki şaştım,
Selam bile zorla alıyor gibi.
Kendime danıştım bir hesap ettim,
Kalpden dile kelam gelmiyor gibi.
Neyin peşindeyiz nedir bu benlik,
Bumudur mü’minlik bu mu kardeşlik,
Senmisin dünyada yoksa müstantik,
Aklınca ifade alıyor gibi.
Kimi kınıyorsun halin bilmeden,
Allah’dan korkmadan kula zulmeden,
Gönül derunu nu bakıp görmeden,
Aşikâre bir şey anlıyor gibi.
Delimi, abdal mı nedir ölçüsü,
Yalınayak yürür neyin yolcusu,
Âlim ulemamı kimde tapusu,
Cennet parselleyip satıyor gibi.
Allah kadir o herşeye muktedir,
İnanmıyan kullar hepsi şirk dedir,
Sende ki bu kibir bu benlik nedir,
İnsana yukardan bakıyor gibi.
Günaha hataya kul tevbe eder,
Gece namaz kılar secdeye gider,
Kirlerden arınır kalmaz dert keder,
Kevser sularında yıkıyor gibi.
Güzel huy insanda bir nakış olur,
İman güzel huyu arayıp bulur,
İbrahim Allah’ın kemter kuludur,
Ya Rabbim aşkınla yanıyor gibi.
İ. Taşçı
5.0
100% (5)